Το Σχολείο της Ελευθερούπολης-Το σχολείο μας Απέναντι από το σταθμό του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου της Νέας Ιωνίας, στο δρόμο για την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, βρίσκεται το 4ο Δημοτικό της Νέας Ιωνίας, το σχολείο μας .
Εγκαινιάστηκε το 1931 επί υπουργία Γεωργίου Παπανδρέου και πρωθυπουργίας Ελευθέριου Βενιζέλου, όπως μας θυμίζει η μαρμάρινη πλάκα στην εξώπορτα. Πρέπει να είναι έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού που σχεδίασε και υλοποίησε πολλά σχολεία την εποχή εκείνη. Διακρίθηκε μάλιστα παγκοσμίως για την συμβολή του στη σχολική αρχιτεκτονική. Το σχολείο έχει την αισθητική ενός καιρού ξεχασμένου. Την εποχή εκείνη, όμως, ήταν ένα μοντέρνο αρχιτεκτονικό στυλ με πιο ευέλικτες και ανάλαφρες γραμμές, που είναι χαρακτηριστικές για τη δεκαετία του ?30, σε αντίθεση με το βαρύ και τετράγωνο πρωσικό στυλ, που κυριαρχούσε στη δεκαετία του ?20 στο χτίσιμο των σχολείων.
Σύμφωνα με το πρωσικό στυλ είναι χτισμένο το 1ο δημοτικό της πόλης μας.Το σχολείο μου έχει τεράστιες, ψηλοτάβανες αίθουσες διδασκαλίας και άνετους χώρους. Eυρύχωροι διάδρομοι, με μεγάλα παράθυρα λουσμένα στο φως, βλέπουν στις γραμμές του τρένου. Μια σκάλα επιβλητική, μαρμάρινη με ξύλινη κουπαστή ενώνει τους δύο ορόφους. Στο γραφείο των δασκάλων μας υπάρχουν παλιές ξύλινες ντουλάπες με εποπτικά μέσα μιας άλλης εποχής, τα οποία έχουν διασωθεί και συντηρηθεί. Το σύστημα εξαερισμού που υπάρχει, ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του. Ένα προαύλιο, που το μέγεθός του δεν υπάρχει σε άλλο σχολείο, μας επιτρέπει να παίζουμε άνετα και να τρέχουμε στα διαλείμματα.
Ήταν γνωστό από παλιά ως «Το Σχολείο της Ελευθερούπολης», χαρακτηρισμός που εξακολουθεί να παραμένει στη συνείδηση των Ιωνιωτών ακόμα και σήμερα.
Εδώ, σ? αυτές τις τάξεις, έκαναν μάθημα πολλοί από τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας.Οι άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου στη γειτονιά της Ελευθερούπολης πίστευαν ότι το σχολείο είναι η μοναδική διέξοδος. Αυτό θα έδινε στα παιδιά τους τα εφόδια για να σπουδάσουν και να καλυτερέψουν τη ζωή τους. Το ?30 ήταν οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες, το ?50 τα εξαθλιωμένα πρόσωπα της Κατοχής και του Εμφύλιου. Στο υπόγειο, μάλιστα, σώζεται το μεγάλο καζάνι που τάιζε τους κατοίκους της περιοχής αυτή την περίοδο. Το ?60 και το ?70 ήρθαν οι βιομηχανικοί εργάτες των κλωστοϋφαντουργείων της περιοχής.
Στην εποχή μας είναι
τα παιδιά οικονομικών μεταναστών που συρρέουν κατά δεκάδες σ? αυτή τη γειτονιά με τα στενά δρομάκια και τα χαμηλά σπίτια.